Στο Instagram δεν έχει η pop κουλτούρα το μονοπώλιο και αυτό είναι κάτι που ανακαλύπτεις έχοντας κάνει τα σωστά follows. Ένα από αυτά είναι στον λογαριασμό intellectual thighs, που υπόσχεται αυτό που μπορείς να φανταστείς: διανόηση και μπούτια. Όπου διανόηση, βιβλία και όπου μπούτια, τα εξαιρετικά πόδια της νέας μας σοσιαλμιντιακής εμμονής που εκτός από το οπτικό υπερθέαμα που παντρέυεται με τίτλους βιβλίων, μας χαρίζει και την κριτική της μετά από κάθε αναγνωστικό ταξίδι που έκανε.
Εμείς και για τα μπούτια και τη διανόηση μιλήσαμε μαζί της και προτάσεις βιβλίων ξεκλέψαμε και για τον “πνευματικό αυνανισμό” των αγαπημένων συγγραφέων των millennials μάθαμε.
“Μπούτια και διανόηση». Ποια ήταν η στιγμή/έμπνευση που έγινε αφορμή για το concept του intellectual thighs;
Το ’15 είχα φτιάξει ένα φωτογραφικό άλμπουμ “Μπούτια και Διανόηση” στο κλειστό μου προφίλ στο Facebook όπου έκανα το ίδιο πράγμα, φωτογράφιζα τα βιβλία στα πόδια μου, όπως κάνουμε όλοι όταν διαβάζουμε κάτι και θέλουμε να φωτογραφίσουμε το εξώφυλλό του. Το ακουμπάμε. Στα Πόδια μας. Ο τίτλος λοιπόν, υπήρχε ήδη. Όμως η ιδέα να κάνω κάτι πιο ανοιχτό, ήρθε μετά από μια γκαλερότσαρκα σε άδειες γκαλερί (πριν την πανδημία) και την κουβέντα που ακολούθησε σχετικά με το πώς η λογοτεχνία αλλά και η Τέχνη γενικώς έχουν χάσει τη “λαϊκότητά” τους και κρατιούνται μακριά από τον μέσο, με δυσνόητες (τεχνο)κριτικές, πολλές φορές από ανθρώπους που δεν έχουν καν δει/διαβάσει την έκθεση/το βιβλίο, κάνοντάς τες να φαντάζουν ενασχόληση “για μύστες”. Το άλλο κομμάτι που με απασχολεί από τότε που απέκτησα παιδί, είναι το πώς αντιμετωπίζεται η σεξουαλικότητα γυναικών που έγιναν μανάδες και το τι μεταφράζεται ως σεξουαλική διαθεσιμότητα και κάλεσμα στα σόσιαλ. Έτσι είπα να κάνω το account, συνδυάζοντας τις δύο αρχικές σκέψεις, εύκολη γλώσσα και χιούμορ χωρίς εκπτώσεις στην ουσία του κειμένου και μπούτι με ό,τι αυτό φέρνει στο μυαλό -ως λέξη και ως εικόνα, όχι για να σηκώσω φεμινιστικό λάβαρο ούτε για να προωθήσω το διάβασμα – για μόνο ένα παιδί έχω την ευθύνη- αλλά γιατί πιστεύω ότι καλύτερο αποτέλεσμα από το preaching, έχει το να είσαι.
Τελικά, διαβάζουν οι χρήστες του Instagram;
Στο Instagram, όπως και στη ζωή, φτιάχνουμε τις κοινωνικές μας φούσκες, οι άνθρωποι που έχω βάλει στη δική μου έχοντας έναν βιβλιοφιλικό λογαριασμό, διαβάζουν. Το υπόλοιπο κομμάτι κινείται στις αναλογίες της “πραγματικής” ζωής, φαντάζομαι.
Στη φαντασία μας, η συλλογή σου από βιβλία είναι τεράστια. Αν σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης έπρεπε να τα αποχωριστείς όλα και να κρατήσεις μόνο ένα, ποιο θα ήταν αυτό;
Το σπίτι αυτό, δεν ξέρω, έχει μια φανταστική ιδιότητα να επεκτείνεται και να χωράει κι άλλα βιβλία κάθε φορά. Βιβλία και ρούχα νομίζω θα χωράνε πάντα περισσότερα. Αν έπρεπε όμως να τα αποχωριστώ, θα κρατούσα κάποιο που δεν έχω διαβάσει ακόμα, αυτά που διάβασα και έγιναν αγαπημένα μου την έχουν ήδη κάνει τη δουλίτσα τους εντός μου.
Επανέρχεσαι σε βιβλία που ήδη έχεις διαβάσει για δεύτερη ή και τρίτη φορά; Και αν ναι, σε ποιες περιπτώσεις;
Συνήθως όχι, κάποιες φορές μόνο για να ξαναθυμηθώ συγκεκριμένα κομμάτια που μου σκάνε σε άσχετες στιγμές στο μυαλό επειδή μου άρεσαν πολύ. Υπάρχουν όμως κάποια βιβλία αγαπημένα που έχω διαβάσει πριν χρόνια και θέλω πολύ να δω πώς θα μου φανούν τώρα που έχει μεγαλώσει η λίστα με τα διαβασμένα και η ηλικία μου.
Προτιμάς να υπογραμμίζεις γραμμές και παραγράφους και να τσαλακώνεις σελίδες ή ένα βιβλίο οφείλει να διατηρείται σαν καινούργιο;
Παλιότερα γινόμουν τρελή όταν έβλεπα να τσακίζουν σελίδες ή να σημειώνουν στα βιβλία. Τώρα έχω αρχίσει τσούκου τσούκου κι εγώ έτσι λίγο, κάπως, με το μολυβάκι μου, έχω γίνει και πιο ανεκτική με τους άλλους, δείχνω κατανόηση, δεν ξέρεις τι περνάει ο καθένας με το βιβλίο του, δεν μπλέκομαι στις ξένες σχέσεις.
Από ό,τι καταλάβαμε, μες στο καλοκαίρι απομυθοποίησες το hype γύρω από το Normal People και τη Sally Rooney, αλλά και αυτό γύρω από το πρόσωπο του Γκρεγκ Τζάκσον. Τι πιστεύεις πως έχει μετατρέψει αυτούς τους δυο συγγραφείς σε αγαπημένους των millennials;
Σιγά μην τους απομυθοποίησα! Εγώ γράφω τη γνωμούλα μου, ΑΦΟΥ έχω διαβάσει τα βιβλία ΤΟΥΣ. Jokes on me! Καταρχάς, είναι δύο πολύ διαφορετικές για εμένα περιπτώσεις. Η Ρούνεϊ είναι μια συγγραφέας που έχει καταφέρει να κάνει φοβερή επιτυχία γράφοντας απλοϊκές ιστορίες με επιτηδευμένα σύνθετους ανθρώπους. Ο Τζάκσον από την άλλη, είναι μια περίπτωση ενός ανθρώπου που γράφει εξαιρετικά καλά, μου αρέσει δηλαδή, απλώς μπορώ εύκολα να φανταστώ τον πνευματικό αυνανισμό του όταν το κάνει. Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο είναι ότι απευθύνονται σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη να αισθάνονται έξυπνοι και ιδιαίτεροι. Όπως όλοι μας. Φυσικά.
Ένα Instagram page με τόσο συγκεκριμένο concept χρειάζεται μια συνέπεια. Έχεις νιώσει ποτέ το αγαπημένο σου hobby, το διάβασμα, να μετατρέπεται σε υποχρέωση για τις ανάγκες του intellectual thighs;
Για εμένα το διάβασμα είναι περισσότερο κομμάτι της ρουτίνας που έχω φτιάξει για να μπορώ να την παλέψω. Όταν δεν διαβάζω, κάτι μου συμβαίνει, είτε καλό είτε κακό και με έχει βγάλει από αυτή τη ρουτίνα, οπότε αυτή η ταραχή θα έρθει και στη διαδικτυακή παρουσία. Και είναι οκ και αυτό. Δεν έχω την αίσθηση ότι κάνω κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Κάνω όμως κάτι που μου αρέσει.
Κάποιοι θα έλεγαν ότι είσαι μια Έλενα Φεράντε των αναγνωστριών. Δεν γνωρίζουμε ποια είσαι, δεν εμφανίζεσαι πουθενά κτλ. Μήπως είστε πολλές αναγνώστρίες πίσω από το account και αντίστοιχα πολλά μπούτια;
Εγώ θα σου πω ότι είμαι ένας άνθρωπος, αλλά ο άντρας μου (το λέμε ακόμα αυτό, άντρας μου, να το πω σύντροφος να ακούγεται έτσι πιο δενξερωπώς), θα διαφωνήσει. Τα μπούτια αλλάζουν μόνο ανάλογα με τη λήψη και τα σουβλάκια που έχω φάει. Το Instagram είναι ένα χωριό, όλοι είμαστε φίλοι φίλου, προφανώς και είναι πολύ εύκολο κάποιος να μάθει ποια είμαι, αλλά γιατί να το κάνει; Τα captions μου έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον από εμένα.
Με ποια τρία βιβλία θα μας πρότεινες να «κλείσουμε» τον Σεπτέμβριο;
Να λες σε Ζυγό να επιλέξει τρία, παίζει σε λούπα μέσα μου το Sophie’s Choice. Θα πω Ταμιευτήρας 13, του Jon McGregor από Άγρα, την Πατρίδα, του Fernando Aramburu από Πατάκη (ξεκινάει τέλος του μήνα και η σειρά στο HBO) και Ο Σκύλος Μου Ο Ηλίθιος του John Fante από Δώμα. Όλα αυτά με δεδομένο ότι έχουμε όλοι διαβάσει Raymond Carver, έτσι;
Κάνε ένα μικρό spoiler. Μοιράσου μαζί μας τα επόμενα τρία βιβλία των οποίων τις κριτικές θα δούμε στα προσεχή ποστ σου.
Όταν τελειώσει αυτή η εορταστική περίοδος του #ένας_χρόνος_μπούτσταγκραμ, όπου γίνονται giveaways αγαπημένων μου βιβλίων για τα γενέθλια του λογαριασμού και τα δικά μου, θα ακολουθήσουν ποστς με το “Αντίο Τώρα, Τα Λέμε Αύριο” του William Maxwell, το “Σκέφτομαι Να Βάλω Ένα Τέλος” του Iain Reid και το “Γιάντες” της Αμάντας Μιχαλοπούλου.
