Κατά τη διάρκεια της ζωή μας λέμε περισσότερες από 123 εκατομμύρια λέξεις. Η επικοινωνία είναι το Α και το Ω. Το “όπλο” που έχουμε σαν ανθρωπότητα και που παρ’όλα αυτά τείνουμε να περιορίζουμε όλο και περισσότερο, εξαφανισμένοι πίσω από οθόνες. Κι όμως, αυτό που θεωρούμε αυτονόητο, μπορεί και να μην είναι. Είδαμε άλλωστε τα επακόλουθα της πανδημίας και την κοινωνική αποστασιοποίηση και απομόνωση που βιώσαμε. Επομένως, τι θα γινόταν αν τελικά μια κυβέρνηση αποφάσιζε να επιβάλλει ένα νομοσχέδιο που θα μας υποχρέωνε να χρησιμοποιούμε μόνο 140 λέξεις την ημέρα; Πώς θα βγαίναμε αλώβητοι αν αυτό το δυστοπικό σενάριο γινόταν πραγματικότητα;

Η παράσταση «Λεμόνια Λεμόνια Λεμόνια» του Σαμ Στάινερ διεισδύει βαθιά στην επικοινωνία της σύγχρονης εποχής. Ένα έργο που σύστησε στο κοινό το 2015, αλλά μοιάζει να είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Πώς, λοιπόν, μπορεί μια τέτοια εξέλιξη να επηρεάσει τις ανθρώπινες σχέσεις; Αυτό το ερώτημα το αναλύει μέσω δύο προσώπων, του Όλιβερ και της Μπερναντέτ.

Ο Όλιβερ και η Μπερναντέτ είναι ένα αταίριαστο ζευγάρι, αλλά ο ένας συμπληρώνει τον άλλον. Γνωρίστηκαν σε κηδεία μιας γάτας και ερωτεύτηκαν αμέσως. Εκείνος ένας ιδεαλιστής μουσικός, εκείνη μια συνετή δικηγόρος. Εκείνος την θεωρεί καριερίστρια, εκείνη απλά πιστεύει πως είναι ανασφαλής επειδή κερδίζει περισσότερα χρήματα από τον ίδιο. Ένα ζευγάρι με τα πάνω και τα κάτω του. Έχουν τις καλές ημέρες, έχουν και τις δύσκολες. Από αυτές που η επικοινωνία έτσι κι αλλιώς είναι περιορισμένη. Οι διαφορές τους όμως βγαίνουν περισσότερο στην επιφάνεια, όταν η βρετανική κυβέρνηση θεσπίζει έναν νόμο που απαγορεύει στους πολίτες να μην χρησιμοποιούν περισσότερες από 140 λέξεις την ημέρα. 

Αυτός ο νόμος τους αναγκάζει να υποβαθμίσουν την επικοινωνία τους σε μια πενιχρή  ημερήσια ποσόστωση. Να μετράνε τις λέξεις που τους απομένουν. «40, 20, 10». Ο Όλιβερ συμμετέχει σε κίνημα διαμαρτυρίας για την κατάργησή του, η Μπερναντέτ από την άλλη είναι πιο συντηρητική. Πιστεύει εξίσου πως ο νόμος είναι σκληρός, αλλά οφείλει να τον ακολουθήσει. 

Αναγκάζονται να ανακαλύψουν νέους τρόπους για να επικοινωνούν και να προσαρμοστούν στο νέο καθεστώς. Πειραματίζονται με κώδικα Μορς και κομμένες λέξεις για να εξοικονομήσουν το ημερήσιο όριο λέξεών τους. Αυτός ο περιορισμός τους ωθεί στην απογύμνωση της γλώσσας, τη στιγμή που το συναίσθημα είναι πιο έντονο και οι λέξεις πρέπει να ρέουν ελεύθερες. Μπορεί όμως τελικά ένα άγγιγμα να πει περισσότερα; Θα καταφέρουν οι δυο τους να γνωριστούν, να επικοινωνήσουν και να αγαπηθούν ή θα χαθούν στη σιωπή; 

Τα «Λεμόνια» αφηγείται μια συνηθισμένη εικόνα για τις σχέσεις: αυτή δηλαδή που ένα ζευγάρι έχει φτάσει στην υπερβολική οικειότητα, επιβαρυμένο από τη συσσώρευση μικροαγανακτήσεων και τη φθίνουσα σεξουαλική ζωή, που φτάνει στο σημείο να αποφασίσει αν θα συνεχίσει ή θα βάλει ένα τέλος. Η θεατρική παράσταση είναι άψογα εκτελεσμένη, με έξυπνους διαλόγους και με αφοπλιστικά κοκκώδες χιούμορ.

Λίνα Πάτσιου και Νίκος Κουκάς είναι υπέροχοι στις ερμηνείες τους. Σε παρασέρνουν στον μικρόκοσμό τους, σε αυτόν που ίσως να έχουμε βιώσει κι εμείς και να νιώσουμε έτσι την αναπόφευκτη ταύτιση. Νιώθεις όλα τα συναισθήματα να βγαίνουν από τα βάθη της ψυχής σου. Στην μικρή σκηνή του 104, παρακολουθείς ποιοτικό θέατρο. Τα «Λεμόνια» είναι η μια παράσταση που οφείλεις να δεις.

Info παράστασης:

“Λεμόνια, λεμόνια, λεμόνια” του Σαμ Στάινερ
Μετάφραση: Λίνα Πάτσιου
Σκηνοθεσία: Βαρβάρα Νταλιάνη
Θέατρο 104: Ευμολπιδών 41
Προπώληση εισιτηρίων ΕΔΩ