Το Hip Hop της Μεσογείου κατέφθασε με λαούτα και γκάιντες, πήρε την ανηφόρα για το Λόφο του Στρέφη και έμεινε μαζί μας μέχρι να δούμε την πόλη να αλλάζει, καθώς νυχτώνει.
Από ψηλά, οι Social Waste μας έδειξαν στα δεξιά της πόλης Δον Κιχώτες να διασχίσουν τη Χιλή, να προσπαθούν να φτάσουν στην Ινδία για να μαζέψουν ήλιο με όλη την ξυπολυταρία. Αριστερά, ο Άκης Πάνου με τον Ρασούλη διαβάζουν Λόρκα και Γκαλεάνο, ενώ στο βάθος τη θάλασσα του Χικμέτ διέσχιζαν φοιτητές από το Σαντιάγκο και το Μόντρεαλ.
Παρέα με τα Αντίποινα, οι τύποι αυτοί ραπάρουν ταξικά και παραδοσιακά, με ήχους και στίχους που μέσα τους κλείνουν κομμάτια της παγκόσμιας ιστορίας. Κάθε τους τραγούδι, ανοίγει μια πόρτα στις πληγές και τις ντροπές του κόσμου, που αναζητά την ουτοπία, σε μια μάϊσα σελήνη.
Μακριά από αυθεντίες και προστατευμένοι από τις γραφικότητες, οι Social Waste είναι αλήθεια ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα, που μπορείς να αναγνωρίζεις από την ποιότητα της δουλειάς τους. Κουβεντιάσαμε, γελάσαμε και διαφωνήσαμε. Κατηφορίσαμε στα Εξάρχεια και χωριστήκαμε, θυμηθήκαμε τον Κεμάλ…
Δεν αλλάζει Κεμάλ, όμως αξίζει να ζεις για να συντηρείς την ελπίδα ότι μια μέρα ο κόσμος των ονείρων μας, δεν θα είναι ουτοπία.
