Ο Γιώργος Γούσης ένιωσε την ανάγκη να κάνει σινεμά. Ένα κοινό χαρακτηριστικό στις ταινίες του είναι η τρυφερότητα. Και η αίσθηση ότι δεν υπάρχει σενάριο. Υπάρχει. Δεν του αρέσει να δίνει με ευκολία το νόημα της ταινίας που σκηνοθέτησε. Θέλει να αφήνει στον θεατή τη δυνατότητα να σκεφτεί τη δική του ερμηνεία. Δεν θέλει να μένει στην επιφάνεια. Μπορεί να κάνει μαγικά με μικρό budget. Ειδικά αν έχει την κατάλληλη παρέα και μια κάμερα. Ενίοτε και νοικιασμένη. Φθηνή. Αν κάποιος έχει τα t-shirt που είχε σχεδιάσει με τη φράση “Ασχολούμαι”, το θέλουμε.

Τον συναντήσαμε στο Apoteca στην Βικτώρια.  Εκεί, είδα κρεμασμένες τις αφίσες από τα “Μαγνητικά Πεδία” και τον “Χειροπαλαιστή”, πριν δω εκείνον. Ιδανικό περιβάλλον για να συναντήσεις τον σκηνοθέτη της επίσημης ελληνικής υποψηφιότητας στα Όσκαρ. Γιατί αυτό το μαγαζί δεν το βρίσκεις τυχαία, πρέπει να σου πουν να πας γιατί κάτι συμβαίνει. Όπως έγινε με τις ταινίες του. Έγιναν γνωστές στόμα με στόμα. Ένα καλοκαίρι έξω από τη Ριβιέρα. Στη συνέχεια, οι ατάκες από την ταινία “Μαγνητικά Πεδία” έγινα memes στα σόσιαλ και η tote bag που σχεδίασε ο ίδιος ήταν το  απαιραίτητο αξεσουάρ κάθε μιλένιαλ εναλλακτικής κοπέλας το καλοκαίρι του 2022. 

Ο Γιώργος Γούσης είναι 36 ετών. Έλληνας καλλιτέχνης. Πράγμα που σημαίνει ότι έχει ζήσει την Αθήνα της κρίσης ως ενήλικας. Δηλαδή, ξέρει να κάνει την τέχνη του χωρίς να έχει πολλά χρήματα. Άρα; Με μια κάμερα νοικιασμένη για 200€ κατάφερε να φτιάξει την ταινία που έκοψε εισιτήρια σε μια εποχή που οι νέοι δεν ξοδεύουν τα χρήματά τους σε εισιτήρια για κινηματογραφικές ταινίες και, κυρίως, πέτυχε το ακατόρθωτο. Έγινε talk of the town σε μια εποχή που η επικαιρότητα κρατά 24 ώρες και οι νέοι σκρολάρουν ήδη στο επόμενο θέμα συζήτησης μετά τις 48 ώρες. Τα “Μαγνητικά Πεδία” κατάφεραν να γίνουν η ταινία του καλοκαιριού γιατί δυο άνθρωποι ερωτεύτηκαν παραδοσιακά. Χωρίς καμία σοσιαλμιντιακή αίσθηση ψεύτικης οικειότητας. Ο Γιώργος Γούσης λέει ότι δεν φτιάχνει ταινίες για συγκεκριμένο κοινό. Βασικά, πώς ξεκίνησαν όλα;

Πώς από κομίστας έγινες ο κινηματογραφιστής της χρονιάς που εκπνέει; “Είχα βαρεθεί να είμαι συνέχεια σπίτι και να σχεδιάζω. Ήταν πλέον πληκτικά. Ζούσα ικανοποιητικά ως κομίστας. Απλά, ήθελα να είμαι με κόσμο”.

Στο σημείο αυτό πρέπει να μιλήσουμε για τις σπουδαίες δουλειές του κομίστα Γιώργου Γούση. Το 2012 κυκλοφόρησε την συλλογή σύντομων ιστοριών «Αθώες Εποχές» (εκδόσεις ΚΨΜ), ενώ το 2016 διασκευάζει σε κόμικ τον Ερωτόκριτο του Βιτσέντζου Κορνάρου (εκδόσεις Polaris). Αυτό με τον Ερωτόκριτο είναι ένα έπος, αν με ρωτάτε. Aπό το 2017 έως και το 2019 ήταν αρχισυντάκτης στο περιοδικό «Μπλε Κομήτης». Tο 2019 δημιούργησε το κόμικ «Φεστιβάλ», παραγγελία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για την επέτειο των 60 χρόνων του.

Και το 2019, πειραματικά, για να δει αν μπορεί και πώς μπορεί, έφτιαξε ένα μικρό, τρυφερό ντοκιμαντέρ. Τον Χειροπαλαιστή. Ένα diy ταινιάκι που πλέον κυκλοφορεί στις κινηματογραφικές αίθουσες με τη μεγάλου μήκους εκδοχή του. Στρέφει την κάμερα στη ζωή του αδερφού του, μας συστήνει στον αθέατο κόσμο του μπρα ντε φερ και μας προσκαλεί σε έναν αγώνα για έναν. Βραβεία στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης για το πορτρέτο ενός ονειροπόλου ταξιδευτή της ζωής που μοιάζει να έχει κολλήσει προσωρινά στην ίδια στάση.

Να σημειωθεί ότι κουβαλά στις πλάτες του τρία βραβεία από το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Μαζί με τον αγαπημένο του συνεργάτη Γιώργο Κουτσαλιάρη (διευθυντής φωτογραφίας και στα Μαγνητικα Πεδία) πήγαν στο χωριό των Γούσηδων και κινηματογράφησαν το σύμπαν του Πάνου, του αδελφού του Γιώργου Γούση που θέλει να γίνει ηθοποιός αλλά κάποια στιγμή τα παράτησε όλα και έμενε σε ένα απομακρυσμένο χωριό της ελληνικής επαρχίας. Εκεί, άνοιξε ένα καφενείο με τακτικούς πελάτες τους γέρους του χωριού. Τον παρακολουθούμε να προπονείται για να κατέβει σε αγώνες bras de fer και να ζει ως 30χρονος σε ένα περιβάλλον αφιλόξενο για νέους με όνειρα και φιλοδοξίες. Είναι κάπως περίεργο να βλέπεις πώς ο Γούσης μπαίνει στο σπίτι των γονιών του στην Ήπειρο για να παρακολουθήσει την καθημερινότητα και τα υπαρξιακά του 30χρονου αδελφού του. Που αν έχετε δει το Μικρό Ψάρι ίσως τον θυμάστε ως γιο του Πετρόπουλου που τον σκοτώνουν στο τέλος. Παρατηρώντας τον αδελφό του, παρατηρεί και τον ίδιο. 

Πώς ήταν η πρώτη προβολή του Χειροπαλαιστή στο σπίτι των γονιών σου; “Αμήχανο. Ο πατέρας μου θεωρούσε ότι έπρεπε να προβάλλουμε περισσότερο τις προπονήσεις και το άθλημα, αλλά ουσιαστικά, το κομμάτι της καθημερινότητας είχε το πραγματικό ενδιαφέρον. Αυτός που βλέπει μια ταινία συνήθως ταυτίζεται με τον πρωταγωνιστή. Ταυτίζονται γιατί προφανώς νιώθουν το ίδιο πνίξιμο, αυτό κερδίζει τους θεατές. Ο Πάνος στο καφενείο στην Ήπειρο δεν είναι ευτυχισμένος”. Περίπου πέντε μέρες χρειάστηκαν για τα γυρίσματα του Χειροπαλαιστή. Κυκλοφόρησε ως μεγάλου μήκους γιατί τον βλέπουμε να μετακομίζει στην Αθήνα.

Ήταν το ίδιο αμήχανο και με τα Μαγνητικά Πεδία; “Εκεί υπήρχε και η αγωνία να πουν κάτι ως γονείς για το παιδί τους. Βέβαια, αν τους ρωτήσεις τώρα θα πουν “το ήξερα”. Ο Γιώργος Γούσης ετοιμάζεται (όταν συναντηθήκαμε για τη συνέντευξη) να ταξιδέψει στο Λος Άντζελες για να προωθήσει τα Μαγνητικά Πεδία. “Θα δείξουμε την ταινία στους Ακαδημαϊκούς”. Έχει αλλάξει η ζωή του μετά την απροσδόκητη επιτυχία της ταινίας του; “Άλλαξε η στάση των άλλων απέναντι μας. Όχι εμείς”.

Στις 20 Δεκέμβρη θα μάθει αν η ταινία του περνά στις 15 οσκαρικές υποψηφιότητες. Θα στεναχωρηθεί αν η απάντηση είναι αρνητική; “Καθόλου. Κι εδώ που φτάσαμε είναι μια χαρά”.

Πριν φύγουμε τον ρωτάω για τα επόμενα του σχέδια. Έχει πολλά project και για κινηματογράφο και για ταινίες. Περιμένει εκείνη την τέλεια πρόταση για να γυρίσει την σειρά εποχής που έχει κατά νου. Ελπίζουμε να μην περιμένει πολύ. Ο άνθρωπος καταφέρνει να σκηνοθετεί άρτι διαμαντάκια με ελάχιστο budget. Φανταστείτε τι θα κάνει με το ιδανικό.

Η ταινία κυκλοφορεί στους κινηματογράφους από το Cinobo.

Φωτογραφίες: Θάλεια Γαλανοπούλου