Ας παραδεχτούμε κάτι και ας το ξεχάσουμε ένα λεπτό αργότερα: έχει κάτι θεραπευτικό το να παρατηρείς τους ανθρώπους, το να παίρνεις κλεφτές ματιές στις ζωές τους, για όσα λεπτά αυτών ξοδεύονται μπροστά σου και κάπου γύρω σου. Αυτήν ακριβώς την απόλαυση, αποφάσισε να περάσει μέσα από το φακό του, η Rosie Marks, που αυτοαποκαλείται voyeur (ματάκιας, σε μια πιο ωραία γλώσσα, στην οποία τα φετίχ έχουν κάποια γοητεία).

Από το 2014 ως το 2019 η Rosie φωτογράφιζε στους δρόμους, στο μετρό, οπουδήποτε στην πόλη ως σήμερα νοσταλγούμε, αποκαλώντας τα «κανονικότητα». Ανθρώπους να χασμουριούνται στο μετρό, να ετοιμάζουν ένα ωραίο snap, να φιλιούνται αναπολογητικά στον δρόμο, αδιαφορώντας για οποιονδήποτε θεωρεί πως ο έρωτας δεν επιβιώνει ή δεν θα έπρεπε να επιβιώνει σε δημόσια θέα.

Στις φωτογραφίες της, τις οποίες έχει τραβήξει αποκλειστικά με το iphone της, θα βρεις τις ζωές μας. Όλα όσα θεωρούσαμε δεδομένα, ψήγματα μιας παρατεταμένης μιζέριας, μάταια, ξόδεμα χρόνου. Θα μας δεις να βαριόμαστε στο μετρό, να κάνουμε small talk, να δουλεύουμε, να πλήττουμε όχι με τον πρωτόγνωρο τρόπο με τον οποίο αναγκαζόμαστε να πλήττουμε σήμερα, να σώζουμε inspirational φωτογραφίες στο κινητό μας, μπας και βρούμε μια αισθητική, μια ατάκα που να περικλείει τα θέλω μας.

Η ίδια, περιγράφοντας το project της στο AnotherMag, λέει πως είναι κάπως θεραπευτικό το να βλέπεις και να καταγράφεις τις ζωές των άλλων, σαν να είσαι μια μύγα στον τοίχο τους. Εν τω μεταξύ, οι «πρωταγωνιστές» της δεν έχουν ιδέα πως κάποιος τους φωτογραφίζει.

«Ηθικά, φυσικά, υπάρχουν θέματα με το να φωτογραφίζεις άτομα, ενώ δεν το γνωρίζουν, γιατί σε πολλά δεν θα άρεσε. Νομίζω ότι η ηθική μου στάση έχει ωριμάσει με την ηλικία και την καλύτερη κατανόηση και την ευαισθησία απέναντι στους ανθρώπους. Τούτου λεχθέντος, αποφεύγω πάντα ορισμένα θέματα για προφανείς λόγους. Από νομική άποψη, η λήψη φωτογραφιών ατόμων σε δημόσιους χώρους, είναι ΟΚ».

Δεν ξέρουμε για εσάς, αλλά εμείς κάπως ανυπομονούμε να μπούμε στο μετρό και πάλι χωρίς μάσκα, με βιβλίο ανοιχτό και κρυφές, παρατηρητικές ματιές στους υπέροχα άγνωστους ανθρώπους γύρω μας.