Και να που φτάσαμε μία μέρα πριν την 25η Μαρτίου. Οι χρήστες του Twitter είναι ήδη σε θέση μάχης και έχουν προετοιμάσει τα όσα θα ποστάρουν στις σημειώσεις του κινητού τους ενώ αρκετοί είναι αυτοί που έχουν ήδη αποθηκευμένες τις πιξελιασμένες φωτογραφίες με την ελληνική σημαία για να τονώσουν λιγάκι τον πατριώτη μέσα τους. Δεν είναι κακό. Για κάποιους, η 25η Μαρτίου είναι πολύ σημαντική και αυτό γιατί μέσα από την επανάσταση των Ελλήνων, καταλαβαίνουν τη σημασία και την αναγκαιότητα των περισσότερων επαναστάσεων που προηγήθηκαν ή ακολούθησαν αυτή του 1821 και εκτός συνόρων. 

Ο καθένας άλλωστε τιμά αυτή τη μέρα με τον δικό του τρόπο. Άλλοι σε ένα λογικό πλαίσιο, σκεπτόμενοι την παρούσα κατάσταση που επικρατεί στη χώρα και άλλοι με αυταπάτες, ασήκωτους πατριωτισμούς και μερικά «θα την πάρουμε την πόλη», έτσι, χωρίς λόγο. Και ναι, το κιτς στοιχείο αυτές τις μέρες είναι έντονο, δεν γίναμε σοφότεροι, το περιμέναμε και αυτό.  Το ιππικό θα λείπει πάντως από την παρέλαση, σας προετοιμάζουμε από τώρα. 

Όλα αυτά όμως τα έχει γράψει η Κατερίνα Γώγου πριν από αρκετά χρόνια. Τώρα, το πώς κατάφερε να χωρέσει μία τόσο σημαντική μέρα σε λίγες γραμμές, μην μας ρωτάτε. Ταλέντο το λένε. Η Κατερίνα Γώγου γεννήθηκε την πρώτη μέρα του Ιουνίου το 1940, στην Αθήνα, και «έφυγε» για πάντα στις 3 Οκτωβρίου του 1993. Στο ενδιάμεσο είχε καταφέρει με την πολιτική της στάση να ενώσει την τέχνη με τη ζωή, την άρνηση για το άδικο με αυτό που κάποιοι αποκαλούν «περιθώριο». Δεν ήταν ακριβώς περιθώριο, ήταν οι άνθρωποί της, αυτοί που περπατούσαν όπως αυτή με ένα τσιγάρο στο χέρι στους στενούς δρόμους των Εξαρχείων και προβληματίζονταν με την τότε κοινωνία. Το ίδιο θα έκανε και σήμερα μάλλον.

Οι στίχοι της ήταν γεμάτοι οργή, υπαρξιακές ανησυχίες, ωμό ρεαλισμό και κατέγραφαν τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Ανθρώπους που θα πετύχεις και αύριο, να στέκονται δίπλα σου ή να τρώνε στο διπλανό τραπέζι την 25η Μαρτίου.

Οι δρόμοι ανοιχτοί.

Οι ταβέρνες φίσκα.

Σήμερα το θέλει η μέρα Μπακαλιάρο-σκορδαλιά.

Κυάλια κρεμασμένα.

Σημαιάκια λιγδιασμένα. Βαράει και ο ήλιος και η σκορδαλιά.

Μια σκατόμυγα στο μάτι του παιδιού μετά την παρέλαση. 25 Μαρτίου 77.

(Από τη συλλογή, Τρία κλικ αριστερά)

Διαβάστε ακόμα στο Provocateur:

3 ποιήματα της Κατερίνας Γώγου για να βγεις ζωντανός από αυτό τον κόσμο
25η Μαρτίου: Μια καλή μέρα για να κλείσεις τους λογαριασμούς σου στα social media
Χωρίς το Ιππικό θα πραγματοποιηθεί η παρέλαση της 25ης Μαρτίου