Σε μια συναισθηματικά φορτισμένη συνέντευξη στη Φαίη Σκορδά, ο Δημήτρης Μοθωναίος μίλησε για πρώτη φορά για την ενδοοικογενειακή, σεξουαλική κακοποίηση που έχει υποστεί από συγγενικό του πρόσωπο, από πολύ μικρή κιόλας ηλικία. Με έναν τρόπο, ο ηθοποιός, έδωσε εικόνες και σάρκα και οστά σε όλα όσα διαβάζουμε για το ζήτημα της παιδικής κακοποίησης και προσποιούμαστε πως δεν καταλαβαίνουμε. Γιατί τα βαριά ζητήματα, εκείνα που μας κάνουν να νιώθουμε αδύναμοι μπροστά στα μεγάλα τέρατα της κακοποίησης, τείνουμε να τα χώνουμε κάτω από το χαλάκι. Προτιμούμε να τα βλέπουμε σε επεισόδια του Πάνου Κοκκινόπουλου και να πιστεύουμε πως αφορούν μια πολύ μικρή πλειοψηφία ή αποτέλεσμα μυθοπλασίας. Δυστυχώς, τα στατιστικά μαρτυρούν μια άλλη πραγματικότητα.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, περίπου 1 στα 5 παιδιά πέφτει θύμα κάποιας μορφής σεξουαλικής βίας ή κακοποίησης. Για τα ελληνικά δεδομένα, οι αριθμοί θέλουν 1 στα 6 παιδιά να έχει δεχτεί κάποια μορφή σεξουαλικής βίας στη ζωή του, 1 στα 13 παιδιά θα έχει και σωματική επαφή με τους δράστες και 1 στα 30 μια εμπειρία βιασμού ή απόπειρας βιασμού. Ναι, ο Δημήτρης Μοθωναίος δεν ανήκει σε μια άτυχη μειοψηφία, αλλά σε ένα δυνατό αριθμητικό αποδειχτικό πως τα παιδιά στη χώρα μας δε μεγαλώνουν ως οφείλουν: σε ένα κλίμα ασφάλειας και αθωότητας.

Στη συνέντευξή του έφερε μπροστά στις οθόνες μας όλα τα στοιχεία ανάλογων υποθέσεων. Την αργοπορημένη συνειδητοποίηση της ίδιας της κακοποίησης, τη στιγμή της δύσκολης αναμέτρησης με τον κακοποιητή που κατέληξε σε επικλήσεις για λήθη των συμβάντων και απειλές που θα τον σταματήσουν από το να μιλήσει για όσα έζησε. Οι απειλές δεν έπιασαν στον Δημήτρη, ο οποίος μίλησε ανοιχτά στους γονείς του για την κακοποίησή του από κάποιον που οι ίδιοι εμπιστεύονταν τόσο πολύ, που εν τέλει δεν τον πίστεψαν. Μείωσαν τόσο πολύ τα βιώματα που μοιράστηκε μαζί τους, στο βαθμό του να προσπαθούν να τον πείσουν πως δεν είναι καν βιώματα, αλλά ίσως και αποκυήματα της φαντασίας του. Δεν είναι λίγα τα παιδιά που δε λαμβάνουν την απαραίτητη στήριξη από τους γονείς τους σε αντίστοιχες περιστάσεις και φτάνουν να νιώθουν πως σε αυτόν τον κόσμο είναι μόνα και αποκλειστικά τα ίδια μπορούν να βοηθήσουν τους εαυτούς τους. «Οι φίλοι είναι η οικογένεια που διαλέγεις», ανέφερε ο Δημήτρης, μοιραζόμενος ένα σημαντικό μάθημα ζωής.

Για τον Δημήτρη Μοθωναίο, όπως και για πολλά κακοποιημένα παιδιά, το υπόλοιπο της ζωής είναι μια μόνιμη αναμέτρηση με τις μνήμες. Βρήκε βοήθεια στο αλκοόλ, έκανε κακοποιητικές σχέσεις γιατί το ασυνείδητό του είχε ήδη προλάβει να καταγράψει πως μόνο αυτός αξίζει και χρειάστηκε ένα σοβαρό ατύχημα για να τον κάνει να δώσει την πολυπόθητη κλωτσιά στον πάτο του βαρελιού που ονομάζεται «ζωή με άλυτα τραύματα» για να βοηθήσει τον εαυτό του. Ναι, ο Δημήτρης Μοθωναίος δεν είναι αποδεδειγμένα γενναίος γιατί κατάφερε να μοιραστεί το τραύμα του με μια κάμερα να καταγράφει, αλλά γιατί κατάλαβε πριν καν γίνει η νέα πραγματικότητα το να μιλάει κανείς ανοιχτά για όσα τον έχουν στιγματίσει, πως για να βγει από την παραζάλη θα πρέπει να κάνει έναν πολύ σκληρό αγώνα.

«Καθημερινά ξυπνάω και κάνω μία άσκηση με αναπνοές που λέω στον εαυτό μου ότι αξίζω. Κουβαλάω πάνω μου την ενοχή όλων των ανθρώπων και δεν μου αντιστοιχεί», είπε στο τέλος της συνέντευξής του, αφού ανέφερε πως διαβάζοντας πρόσφατες καταγγελίες για κακοποιήσεις στον χώρο του θεάτρου, έκανε εμετό, προσπαθώντας να χωρέσει στο μυαλό του το μέγεθος της κτηνωδίας. Νιώθει πως δεν αξίζει την ευτυχία, όπως κάθε θύμα κακοποίησης, που ψάχνει το μερίδιό του στην ευθύνη, καταδικάζοντας καθημερινά τον εαυτό του. Γιατί αυτό είναι το αποτέλεσμα των κακοποιητικών συμπεριφορών: αυτός που δέχεται τις ερωτήσεις και αυτός που κάνει την ανασκόπηση και την αυτοκριτική είναι το θύμα. Μάλλον γιατί αυτές δεν είναι διεργασίες που δε δύναται να κάνει το μυαλό ενός κτήνους, που προφανώς δεν έχει καν τη δυνατότητα.

«Τα νιάτα είναι από το θεό και τη φύση τους αγνά, τρυφερά και αθώα. Αν δεν είναι έτσι, φταίνε οι άλλοι». Αυτή είναι μια φράση γραμμένη στην πρώτη σελίδα ενός βιβλίου, που μου έγινε δώρο όταν ήμουν ακόμα 11 ετών. Τότε δε μπορούσα να καταλάβω την κρυμμένη έννοια πίσω από τις λέξεις, αλλά σήμερα μπορώ. Και επειδή πολλά νιάτα δεν είναι ούτε αγνά, ούτε τρυφερά, ούτε και αθώα, πίσω από κλειστές πόρτες που δε μπαίνουμε στον κόπο να κλωτσήσουμε να παραβιάσουμε, ας βγουν όλοι όσοι θυσίασαν αυτές τις έννοιες, εξαιτίας άλλων, να κάνουν τους κακοποιητές να πληρώσουν για αυτές τις ελλείψεις. Τώρα είναι η ώρα. Ο Δημήτρης Μοθωναίος έκανε τη γενναία αρχή.