Εμείς οι άνθρωποι κάνουμε ένα λάθος επανειλλημένα: Βγάζουμε εύκολα και γρήγορα συμπεράσματα. Πόσω μάλλον όταν πρόκειται για ένα διάσημο πρόσωπο. Γινόμαστε δικαστές, σίγουροι πως τα γνωρίζουμε όλα. Όταν όμως διαβάζουμε ή ακούμε την άλλη πλευρά, αυτή που έχουμε στήσει όμορφα κεντραρισμένα στον τοίχο για να πετάξουμε βελάκια, τότε μόνο καταλαβαίνουμε. Καταλαβαίνουμε πως πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας υπάρχει βαρύ φορτίο. Καταλαβαίνουμε πώς ένας άνθρωπος μπορεί να φτάσει στα όριά του. Καταλαβαίνουμε πώς η ψυχική υγεία ταλαντεύεται σε ένα τεντωμένο σχοινί. Κι αυτό το βαρύ φορτίο σήκωνε για πολλά χρόνια η Μπρίτνεϊ Σπίαρς, η οποία τα έγραψε όλα στα απομνημονεύματά της, «The Woman in Me».
Αν κάποιος περίμενε να διαβάσει το βιβλίο και να συγκινηθεί, τότε έκανε λάθος. Όσα γράφει είναι μια ωμή και αφιλτράριστη επεξήγηση για όλα. Η Μπρίτνεϊ Σπίαρς είναι σαν να βάζει τον καθένα στην θέση του, έστω και καθυστερημένα. Τους γονείς της, την μικρή της αδερφή, τον Τζάστιν Τίμπερλεϊκ και τον Κέβιν Φέντερλίν, με τον οποίο απέκτησε τα δύο της αγόρια. Υπάρχουν στιγμές στο βιβλίο που την λυπάσαι και στιγμές που σε βάζουν στην διαδικασία να ανατρέξεις σε ξεχασμένα βίντεο από εμφανίσεις της στο Youtube. Όπως αυτή στα VMA του 2007, που εκείνη την εποχή είχε σχολιαστεί με τα χειρότερα λόγια.
«Έπρεπε να βγω στην σκηνή να τραγουδήσω το «Gimmie More». Δεν ήθελα, αλλά οι συνεργάτες μου με πίεζαν για να δείξω στον κόσμο ότι ήμουν μια χαρά, αλλά δεν ήμουν. Δεν είχε περάσει ούτε χρόνος από τη δεύτερη γέννα μου, αλλά όλοι σχολίαζαν τους κοιλιακούς που δεν είχα. Στα παρασκήνια έπεσα πάνω στον Τζάστιν. Εκείνος ήταν τέλεια, στα καλύτερά του. Με έπιασε κρίση πανικού και δεν είχα κάνει και αρκετές πρόβες. Παραδέχομαι πως αυτή η εμφάνιση ήταν κακή. Έβλεπα τον εαυτό μου στην αίθουσα σε οθόνες και ήταν σαν παραμορφωμένος».
Μεγαλωμένη σε ένα περιβάλλον με πολλούς τσακωμούς, με έναν αλκοολικό πατέρα, η μικρή Μπρίτνεϊ Σπίαρς πάντα έβρισκε τρόπο να τραβήξει την προσοχή των άλλων. Από τα 5 της τραγουδούσε και χόρευε. Ήθελε να γίνει σαν την Μαντόνα, τη Γουίτνεϊ Χιούστον ή την Ντόλι Πάρτον. Παρόλα αυτά, ενώ σημείωσε τεράστια καριέρα, έγινε και μια τραγική φιγούρα στην ποπ κουλτούρα του 21ου αιώνα. Κακοποιήθηκε από τα Μέσα Ενημέρωσης, τους ανθρώπους της ζωής της, αλλά και τους άντρες που πέρασαν από αυτή.
Η Μπρίτνεϊ Σπίαρς κοιτάζει πίσω της και συγκεκριμένα στον παππού της, Τζουν, που ευθύνεται για την πιεστική ανατροφή του πατέρα της και μετέπειτα της ίδιας και των αδερφών της. Ο πατέρας της Μπρίτνεϊ ήταν 13 ετών όταν πέθανε η μητέρα του και αυτός ο πόνος τον οδήγησε στον αλκοολισμό αργότερα. Ένα τραύμα που πέρασε από τη μία γενιά στην άλλη, σηματοδόντας την ιστορία της μικρής Σπίαρς που κατάφερε να κάνει ντόρο στα 16 της, δουλεύοντας σκληρά. Άλλωστε, οι εμφανίσεις της ήταν τότε η διέξοδός της, όπως λέει. Ήταν οι μοναδικές στιγμές που ένιωθε ελεύθερη.
Το βιβλίο της είναι μια αφήγηση της πατριαρχίας, μια ιστορία της απόλυτης εκμετάλλευσης, ένα δριμύ κατηγορώ στα tabloids, αλλά και μια δύναμη ψυχής. Η Μπρίτνεϊ Σπίαρς αναρωτιέται πολλές φορές πώς ήταν δυνατόν ως έφηβη με ένα crop top να «διαφθείρει» τη νεολαία και πώς ως μια 25χρονη που μέθυσε σε ένα κλαμπ, να θεωρείται «επικίνδυνη». Δεν είναι να απορεί κανείς που το 2007 ξύρισε το κεφάλι της. Ήταν μια κίνηση επανάστασης. Μια κραυγή αγανάκτησης απέναντι σε έναν γάμο με προβλήματα, σε έναν κόσμο που την ήθελε απαραιτήτως όμορφη. Ένας τρόπος να πει γ@@@ε όλοι.
«Όλοι πίστευαν ότι ήταν ξεκαρδιστικό. Κοιτάξτε πόσο τρελή είναι! Ακόμα και οι γονείς μου έκαναν σαν να ντρέπονται για μένα. Κανείς όμως δεν έδειχνε να καταλαβαίνει ότι απλά είχα τρελαθεί από τη θλίψη μου. Μου είχαν πάρει τα παιδιά μου».
Το «The Woman in Me» έχει εξομολογητική διάθεση, συχνά οργισμένο λόγο, χωρίς να γίνεται ένα φλογερό φεμινιστικό μανιφέστο που μπορεί να ήθελαν οι fans της Μπρίτνεϊ Σπίαρς, ούτε μια ολοκληρωμένη αυτοβιογραφία. Ίσως τώρα να ζήσει ελεύθερη με κάθε έννοια της λέξης.
Και τι επιπλέον μάθαμε από την ίδια;
Μάθαμε πόσο εύκολα θεωρήθηκε υπαίτια για τον χωρισμό της με τον Τζάστιν Τίμπερλεϊκ. Την ώρα που ο ίδιος της είχε ζητήσει να κάνει έκτρωση, την είχε ήδη απατήσει με χορεύτριες και θαυμάστριες του και την είχε χωρίσει με ένα μήνυμα. «Για μένα, δεν ήταν τραγωδία. Αλλά ο Τζάστιν σίγουρα δεν ήταν χαρούμενος για την εγκυμοσύνη. Είπε ότι δεν ήμασταν έτοιμοι να έχουμε ένα μωρό στη ζωή μας, ότι ήμασταν πολύ νέοι», εξηγεί η Μπρίτνει. Αργότερα ο ίδιος ο Τίμπερλεϊκ θα άφηνε να εννοηθεί με το Cry Me A River, πως η Σπίαρς τον είχε απατήσει και πως ήταν ένας πληγωμένος άντρας.
Τα μέσα ενημέρωσης παρουσίασαν την Μπρίτνεϊ Σπίαρς ως εκείνη που είχε ραγίσει την καρδιά του χρυσού αγοριού της Αμερικής. «Στα ειδησεογραφικά μέσα, με περιέγραψαν ως πόρνη που είχε ραγίσει την καρδιά του Τίμπερλεϊκ. Η αλήθεια: Εγώ ήμουν σε κώμα στη Λουιζιάνα και εκείνος τριγυρνούσε ευτυχισμένος στο Χόλιγουντ. Στο Χόλιγουντ υπήρχε περισσότερη ανοχή για τους άντρες παρά για τις γυναίκες. Ο κόσμος του χιπ χοπ λάτρευε εκείνη την εποχή την ‘εκδίκηση’ της γυναίκας που δεν σεβάστηκε. Ήταν της μόδας».
Μίλησε, επίσης, για την επιλόχεια κατάθλιψη. Έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στο ότι η Μπρίτνεϊ Σπίαρς έμεινε έγκυος τρεις μήνες μετά την γέννηση του πρώτου της παιδιού. «Δυστυχώς η συζήτηση για την ψυχική υγεία δεν ήταν τόσο ανοιχτή τότε, όπως είναι τώρα. Ελπίζω όλες οι νέες μητέρες που το διαβάζουν αυτό, να ζητήσουν βοήθεια νωρίς». Η ίδια δεν πήρε την βοήθεια που έπρεπε.
Για τα 13 χρόνια της κηδεμονίας λίγο πολύ όλοι γνωρίζουμε. Ο πατέρας της Σπίαρς ήταν να σαν να είχε το χρυσό εισιτήριο για να γίνει πλούσιος. Και έγινε. Είχε τον πλήρη έλεγχο πάνω της. Δεν της επιτρεπόταν να δει τους γιους της χωρίς έγκριση, να επιλέξει τα γεύματα της, να οδηγήσει, να πιει καφέ ή να αφαιρέσει το σπιράλ της. Αναγκάστηκε ακόμα και να διατηρήσει ένα αυστηρό πρόγραμμα παραστάσεων στο Λας Βέγκας, από τις οποίες ο Τζέιμς Σπίαρς έβγαλε εκατομμύρια δολάρια. Σε αντίθεση με την ίδια την Μπρίτνεϊ που της δινόταν το ποσό των 2.000 δολαρίων την εβδομάδα. «Εγώ είμαι η Μπρίτνεϊ Σπίαρς τώρα», της είχε πει.
Μία νοσοκόμα στην ψυχιατρική κλινική που νοσηλεύτηκε, επειδή τόλμησε να πει «όχι» στον πατέρα της, ήταν εκείνη που της έδειξε τις αντιδράσεις των θαυμαστών. Το κίνημα #FreeBritney ήταν εκείνο που την κινητοποίησε και την έβγαλε από τον λήθαργο και εκείνο που την ώθησε τελικά να καλέσει το 911 και όλα να πάρουν το δρόμο τους. Τον Νοέμβριο του 2021 απελευθερώθηκε και επίσημα από την κηδεμονία.
Όσον αφορά τις γυμνές φωτογραφίες στο Instagram της, η Μπρίτνεϊ Σπίαρς εξηγεί στο βιβλίο της πως «το ξέρω ότι πολύς κόσμος δεν καταλαβαίνει γιατί μου αρέσει τόσο να φωτογραφίζομαι γυμνή. Πιστεύω όμως πως αν είχαν φωτογραφηθεί χιλιάδες φορές από άλλους, αν ήταν αναγκασμένοι να ποζάρουν για να τους εγκρίνουν οι άλλοι, θα καταλάβαιναν γιατί αντλώ χαρά ποζάροντας με όποιον τρόπο με να κάνει να αισθάνομαι σέξι, κάνοντας ό,τι θέλω με την εικόνα μου. Ήρθα σε αυτόν τον κόσμο γυμνή και ειλικρινά νιώθω σαν να κουβαλώ το βάρος του κόσμου στους ώμους μου».
Έχει δρόμο μπροστά της η Μπρίτνεϊ Σπίαρς; Έχει, αλλά τουλάχιστον θα είναι ελεύθερος.
