Στην αρχή το είδαμε ως παρωδία. Μετά ως μια άγαρμπη προσπάθεια… πολιτιστικής παρέμβασης. Τι είναι τελικά η Intervision; Αν δεν το’ χετε πληροφορηθεί, πρόκειται για το αντίπαλο δέος της Eurovision. Ένα φεστιβάλ τραγουδιού, στο οποίο απ’ ότι φαίνεται θα προεδρεύει ο… Πώποτας του «Καφέ της Χαράς». Το σύνθημα είναι «Τάξις και Ηθική», χρηματοδοτεί ο Βλαντίμιρ Πούτιν με πάνω από 600 εκ. ρούβλια και μέχρι στιγμής πάνω από 25 χώρες απ’ όλο τον κόσμο έχουν δείξει ενδιαφέρον να συμμετάσχουν!
Οι εξαγγελίες του προέδρου της Ρωσίας για τον διαγωνισμό πριν λίγες ημέρες έπρεπε να μας βάλουν σε σκέψεις. Ο αναπληρωτής πρωθυπουργός Ντμίτρι Τσερνιτσένκο ορίστηκε πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής, ενώ ο επικεφαλής της εσωτερικής πολιτικής Σεργκέι Κιριένκο θα προεδρεύει του εποπτικού συμβουλίου. Δεν βάζεις τέτοια εξέχοντα πρόσωπα στην ιεραρχία ενός διαγωνισμού αν τον αντιμετωπίζεις σαν καλαμπούρι και «πανηγυράκι».
Τελικά είναι “εσωτερική υπόθεση” της Ρωσίας η Intervision;
Επιπλέον, Ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ δήλωσε τον Δεκέμβριο ότι περισσότερες από 25 χώρες, συμπεριλαμβανομένων αρκετών χωρών της Λατινικής Αμερικής, είχαν εκδηλώσει ενδιαφέρον για συμμετοχή. Ο Μιχαήλ Σβίντκοϊ, ειδικός εκπρόσωπος του Πούτιν για τη διεθνή πολιτιστική συνεργασία, είχε δηλώσει προηγουμένως ότι περίπου 20 χώρες είχαν επιβεβαιώσει τη συμμετοχή τους, συμπεριλαμβανομένων όλων των χωρών BRICS. Η προσέλκυση κρατών έχει ανατεθεί στον ίδιο τον Λαβρόφ, άρα και προφανώς ο διαγωνισμός αυτός δεν έχει στόχο μόνο να παρουσιαστούν κάποια τραγούδια επί σκηνής και να βραβευτεί το καλύτερο.
Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα στοιχεία, οκτώ χώρες πρέπει να θεωρούνται σίγουρες (Ρωσία, Βραζιλία, Λευκορωσία, Κίνα, Κούβα, Καζακστάν, Αζερμπαϊτζάν, Τατζικιστάν) και άλλες τόσες έχουν εκφράσει εγγράφως το ενδιαφέρον τους να συμμετάσχουν (Αρμενία, Αίγυπτος, Αιθιοπία, Ινδία, Ιράν, Κιργιστάν, Νότια Αφρική, Ουζμπεκιστάν).
Το πιο ενδιαφέρον, βέβαια, είναι ότι αναμένονται απαντήσεις και από άλλες χώρες, κυρίως της Λατινικής Αμερικής και της Αραβίας (Βολιβία, Βενεζουέλα, Κολομβία, Μεξικό και Σαουδική Αραβία, ΗΑΕ, ενδεχομένως και Πακιστάν). Το colpo grosso, βέβαια, για τη Ρωσία είναι να συμμετάσχουν και ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες έχουν δικαίωμα συμμετοχής και στη Eurovision, όπως π.χ. η Ουγγαρία, η Σερβία και η Σλοβακία.
Ο διαγωνισμός τραγουδιού (Intervision Song Contest) ήταν το αντίστοιχο του διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision στο ανατολικό μπλοκ. Μεταδιδόταν στους εθνικούς ραδιοτηλεοπτικούς φορείς μέσω του δικτύου Intervision. Διοργανώθηκε από το 1965 έως το 1968 και ξανά από το 1977 έως το 1980, στην ψυχροπολεμική κορύφωση. Μια αναβίωση του διαγωνισμού πραγματοποιήθηκε το 2008 χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Το υπουργείο πολιτισμού της Ρωσίας προσπάθησε να επαναφέρει το θεσμό τόσο το 2014, όσο και το 2015, αλλά τελικά το σχέδιο δεν υλοποιήθηκε.
Πλέον υπάρχει ισχυρότατο κίνητρο να γίνει κάτι τέτοιο, και να «συσπειρώσει», προφανώς όχι μόνο πολιτιστικά και τραγουδιστικά, όλους όσοι βρίσκονται ή ονειρεύονται να βρεθούν απέναντι στις αξίες που έχει θεμελιώσει ο δυτικός τρόπος ζωής και στην ελευθερία που συνεπάγεται όλο αυτό. Ελευθερία στα πάντα: Στην έκφραση, στο ντύσιμο, στον τρόπο ζωής. Όλοι αυτοί προσφέρουν μια εναλλακτική πολιτιστική πρόταση, απολύτως ελεγχόμενη, «ηθική» τάχα, αλλά στην ουσία καταπιεσμένη να βγάλει προς τα έξω όσα θέλουν οι «πατερούληδες» που κυβερνάνε, κατά κύριο λόγο, τις χώρες που θέλουν να λάβουν μέρος.
“The long-awaited” Intervision will take place in Russia in September 2025.
— Belsat in English (@Belsat_Eng) February 3, 2025
The international song contest aims to serve as an “alternative to the popular European contest,” reminiscent of the Soviet era. Mikhail Shvydky, the special representative of the President of Russia… pic.twitter.com/HfRa0OVowa
Το πιο εύκολο, βέβαια, με κάτι τέτοιες προσπάθειες είναι να τις χλευάσεις και να πας παρακάτω. Τι νόημα έχει ένα πολιτιστικό γεγονός χωρίς να εξασφαλίζεται η ελευθερία όποιου συμμετάσχει να βγάλει προς τα έξω αυτά που έχει ο ίδιος στο μυαλό του, χωρίς να φοβάται ότι θα καταλήξει σε κανένα μπουντρούμι ή σε κανένα γκούλαγκ, στην καλύτερη περίπτωση; Από την άλλη, βέβαια, όταν επιχειρείται μια προσπάθεια συσπείρωσης, έστω και μ’ αυτό το μανδύα, δυνάμεων που θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα τέτοιο «αντιδυτικό» τόξο, και μάλιστα τόσο ισχυρών οικονομικά, δεν μπορείς να το παραβλέψεις και να μην ασχοληθείς μαζί του. Οφείλεις τουλάχιστον να διαπιστώσεις αν «περνάει» στον απλό κόσμο.
Διότι ναι μεν τα εκατομμύρια ρούβλια του Βλαντίμιρ Πούτιν μπορεί να εγγυώνται έναν διαγωνισμό που θα έχει μια κάποια γκλαμουριά, όμως δεν μπορούν να… αγοράσουν και κοινό. Ειδικά σε χώρες που δεν ελέγχει η Ρωσία, δεν μπορεί να κάνει και πολλά για να πείσει τους απλούς πολίτες να καθίσουν στις τηλεοράσεις τους και να το δουν. Οπότε… ραντεβού τον Σεπτέμβρη, τις ημερομηνίες που θα γίνει το σόου, για να δούμε πόσα ψάρια θα πιάσει.
