Αν το αμερικανικό Super Bowl είναι το απόλυτο θέαμα, τότε ο Kendrick Lamar μόλις απέδειξε ότι το πραγματικό θέαμα είναι η πολιτική, το rap beef και μια καλά σκηνοθετημένη ανατροπή. Δεν ήταν απλώς μια εμφάνιση – ήταν ένας καλοστημένος θρίαμβος, μια πολιτική δήλωση, ένας πολιτιστικός σεισμός και, φυσικά, η τελευταία πράξη μιας σύγκρουσης που κρατά μήνες: Lamar vs. Drake, με φόντο έναν διαλυμένο εθνικό μύθο.
Ο μεγάλος σφαγέας του Drake
Ο Kendrick μπήκε στο Super Bowl σαν μονομάχος στη Ρώμη, ξέροντας ότι το κοινό θέλει αίμα. Και τους το έδωσε. Ο κόσμος περίμενε να ακούσει το «Not Like Us», το diss track που έθαψε τον Drake ζωντανό, και ο Lamar δεν τους απογοήτευσε. Ξεκίνησε την εισαγωγή του κομματιού με ένα ειρωνικό «I wanna perform they favorite song, but you know they love to sue», υπενθυμίζοντας ότι ο Drake τον πήγε στα δικαστήρια γιατί τον αποκάλεσε «certified pedophile».
Ο Drake, βέβαια, έλειπε. Πολύ βολικά. Στην άλλη άκρη του κόσμου, στην Αυστραλία, μάλλον έκανε meet & greet με καγκουρό, ενώ το όνομά του έβγαινε από τα ηχεία του Super Bowl σαν επικήδειος.
Το halftime show που θα γραφτεί στην ιστορία
Δεν ήταν μόνο το diss track. Ήταν ένα θέαμα χτισμένο πάνω στην ιστορία της Αμερικής, με τον Samuel L. Jackson ντυμένο Uncle Sam να φωνάζει στον Kendrick: «Too loud, too reckless, too ghetto!» – μια οργουελική αντανάκλαση του τι θεωρείται «αποδεκτό» στο mainstream. Ήταν η Serena Williams, ένα ποπ σύμβολο της Black excellence, που εμφανίστηκε για ένα δευτερόλεπτο, χορεύοντας σαν υπενθύμιση ότι η μαύρη κουλτούρα είναι το θεμέλιο του αμερικανικού ονείρου.
Το όλο show θύμιζε μια ταινία του Spike Lee σκηνοθετημένη από τον Tarantino: χρώματα, σύμβολα, βία και μια ειρωνεία που στάζει αίμα. Όταν οι χορευτές του Kendrick σχημάτισαν μια ζωντανή αμερικανική σημαία με τα σώματά τους, ο Jackson είπε τη φράση «The revolution is about to be televised». Και ήταν.
Η Taylor Swift στη γωνία του ρινγκ
Κι ενώ ο Kendrick διαμέλιζε τον Drake, η Taylor Swift ζούσε τη δική της τραγωδία. Στην κερκίδα, έβλεπε τους Kansas City Chiefs – και τον σύντροφό της Travis Kelce – να καταστρέφονται από τους Eagles. Το σκορ; 40-22. Μια πραγματική σφαγή.
Το κερασάκι στην τούρτα; Το πλήθος την αποδοκίμασε όταν εμφανίστηκε στη γιγαντοοθόνη. Η Αμερική, που μόλις την είχε ανακηρύξει «Προσωπικότητα της Χρονιάς» στο TIME, που της έκανε αναλύσεις στα δελτία ειδήσεων, τώρα την αντιμετώπιζε σαν celebrity παρείσακτη. Κι εκείνη έδωσε ένα βλέμμα στο κοινό – ένα «side-eye» α λα meme – που έκρυβε μέσα του όλη την αμηχανία του κόσμου.
Στο Twitter (ή X, αλλά ποιος το λέει έτσι;) η Serena Williams έτρεξε να τη στηρίξει: «Μην ακούς τα γιουχαΐσματα, @taylorswift13!». Το θέμα, όμως, ήταν πως τα άκουσε. Και πως αυτή η Αμερική, που στηρίζεται στην κατασκευή ειδώλων, μπορεί να τα καταστρέψει με την ίδια ταχύτητα.
For those of y’all who weren’t outside, the media tore Serena to shreds for crip walking at Wimbledon. Her coming back to do a dance that references a culture she’s actually a part of, during a live performance criticizing someone for being a culture vulture is *chef’s kiss.* https://t.co/fjmi1uAPE8
— full-snack developer 🇭🇹 (@notdanilu) February 10, 2025
Ο χορευτής που σήκωσε τη σημαία της Παλαιστίνης
Και κάπου ανάμεσα στο rap beef, τις πολιτικές αιχμές και την καταστροφή των Chiefs, ήρθε και η στιγμή που έκανε τους παραγωγούς του Super Bowl να πατήσουν πανικόβλητοι το κουμπί της λογοκρισίας: όταν ένας από τους χορευτές του Kendrick ύψωσε μια παλαιστινιακή σημαία κατά τη διάρκεια της performance. Η κάμερα έκοψε απότομα, αλλά το μήνυμα είχε ήδη περάσει. Στα social media, οι αντιδράσεις ήταν εκρηκτικές – άλλοι αποθέωναν την κίνηση ως μια πράξη αντίστασης, άλλοι φώναζαν για “πολιτικοποίηση του αθλητισμού”. Το Super Bowl είχε μόλις γίνει το απόλυτο πολιτικό statement της χρονιάς.
Ο Kendrick Lamar έδειξε το μέλλον της rap, αλλά και της Αμερικής
Όπως έγραψε ένας κριτικός: «Το Drake baiting ήταν απλά ο καπνός. Η πραγματική φωτιά ήταν ότι μια χώρα στάθηκε όρθια και έδειξε τα δόντια της». Ο Kendrick δεν έδωσε απλώς ένα diss – έδωσε ένα μάθημα για το τι σημαίνει να είσαι ράπερ το 2025.
Είναι να μιλάς για τη μαύρη ιστορία, την εκμετάλλευση, το marketing των ειδώλων. Είναι να βάζεις το beef στη σωστή του διάσταση: όχι σαν προσωπική διαμάχη, αλλά σαν πολιτισμικό statement.
Κι αν το Super Bowl ήταν πάντα ένας καθρέφτης της Αμερικής, φέτος έδειξε μια χώρα που παλεύει με τις ταυτότητές της: το hip-hop που έχει γίνει mainstream αλλά ακόμα πρέπει να αποδεικνύει ότι ανήκει, την pop κουλτούρα που γιορτάζει τους σταρ της αλλά μπορεί να τους ακυρώσει μέσα σε δευτερόλεπτα, και το κοινό που θέλει να διασκεδάσει αλλά δεν ξέρει αν πρέπει να γελάσει ή να κλάψει.
Όπως είπε και ο Kendrick: «40 acres and a mule, this is bigger than the music.» Και ήταν.
