Ακούς στον ατμό; Και ξενερώνεις, σωστά;
Με το δίκιο σου. Κάποτε το “στον ατμό” το ‘λεγες για φαγητό. Και το φαΐ “στον ατμό” ήταν υγιεινό, αλλά ήταν και… ξέρεις, στον ατμό! Άνευρο, άγευστο, απρόσωπο. Σαν φαγητό νοσοκομείου, σαν φαγητό που στο επιβάλλει ο γιατρός κι εσύ πού και πού “το σπας” με λίγο αλατάκι, λίγη φέτα και καμιά πατατούλα τηγανητή. Ε, ναι, αυτό: μια μιζέρια. Ζωή είναι αυτή;
Όταν λοιπόν ο ύπουλος, ο χλιαρός, ο υγιεινιστής, όταν ο ατμός ήρθε ν’ αγγίξει το τσιγαράκι σου, το ποτήρι ξεχείλισε. Είπες: “Όχι ρε φίλε, τι αστεία είναι αυτά τώρα;”, πήρες αγκαλιά το πακέτο σου κι ορκίστηκες αιώνια αγάπη στους δύσκολους καιρούς που έρχονται. Που μεταξύ μας, και καπνιστής να μην ήσουν, πάλι το ‘σκασες ένα χαμόγελο και είπες κάτι σαν: “πάει, το χαλάσανε και τσιγάρο…”. Όμως, φίλε μου, δικαιολογημένη η αντίδραση μα… λάθος! Βλέπεις…
Ο ατμός μπούκαρε μια μέρα στο σαλούν του καπνού, σαν… τρυφερό πόδι (που λέγανε στο Λούκ Λουκ!). Με “ελαφρούς” τρόπους, με ηλεκτρονικό σακάκι, με πλαστική καμπαρντίνα και με φορτιστή στα χέρια, πρωτομπούκαρε στον κόσμο της “Άγριας Δύσης”, σαν επισκέπτης απ’ το μέλλον σε ταινία επιστημονικής φαντασίας. Το μποέμ στριφτό, το χλιδάτο πούρο, το καλλιτεχνικό πουράκι, το εργατικό κι άγριο “εργοστασιακό”, η ακαδημαϊκή πίπα και το ναυτικό τσιμπούκι, όλα κοιτούσαν τον “ξένο” σαν εξωγήινο. Όχι άδικα. Όμως άλλαξαν πολλά από τότε.
Το ηλεκτρονικό τσιγάρο σήμερα, δεν είναι εκείνο το μαραφέτι που έμοιαζε σαν “τέτρις” ή σαν “game boy με στόμιο”, και που ντρεπόσουνα να το βγάλεις απ’ την τσέπη γιατί ήταν άσχημο, τεράστιο και χωρίς κανένα στυλ. Το ηλεκτρονικό τσιγάρο σήμερα, είναι εύχρηστο, μικρό, διακριτικό και όμορφο. Πάρε παράδειγμα, ας πούμε, το Myblu. Και καταρχάς, κοίτα το:
Θυμίζει αυτό το όμορφο, στυλάτο στικ, τίποτα απ’ την εποχή της τετράγωνης κονσόλας ατμού; Όχι βέβαια. Κι αυτό σημαίνει πως, στην πρώτη ερώτηση: μπορεί σήμερα ένα ηλεκτρονικό τσιγάρο να σταθεί (περισσότερο μοντέρνο και “φουτουριστικό” μεν, αλλά) όρθιο, πλάι στην κλασική ομορφιά του παραδοσιακού καπνού; Ναι, μπορεί. Και πάμε παρακάτω, στο λίγο πιο “καυτό” ζήτημα.
Τον ατμό, τον είχαν στη γωνία οι καπνοί τριγύρω, όχι μονάχα λόγω εμφάνισης. Ήτανε και πιο ελαφρύς, πιο “αέρας”, λιγότερο γευστικός. Έτσι ήταν; Δεν έχω ιδέα. Πώς είναι σήμερα μπορώ να πω, κι αυτό θα πω.
Ο ατμός λοιπόν τη σήμερον, δεν είναι εκείνο το “μελτεμάκι” που μπορεί να ήταν κάποτε. Ο ατμός σήμερα (ο Myblu τουλάχιστον!), μπορεί να είναι ο,τι αγαπάς. Θες ελαφρύ γιατί δεν είσαι “καπνιστής” ή γιατί γουστάρεις να μειώσεις την ένταση; Παίρνεις με 0.8 κι απολαμβάνεις τη γεύση, το άρωμα, μ’ ένα κλικ μονάχα νικοτίνης. Αν ωστόσο θέλεις να νιώσεις κλασική αίσθηση τσιγάρου, παίρνεις με 1.6 και, μπορεί να σου φαίνεται κι αυτό το νούμερο μικρό (αφού είναι ατμός κι όχι καπνός) αλλά δεν είναι – υπάρχει μυστικό όπλο. Οι κάψουλες υγρού με 1.6 νικοτίνη, έχουν και “κρυμμένο πιστόλι”: nick salt! Κι αυτά τα nick salt που υπάρχουν έξτρα μες στο υγρό, δίνουν στις τζούρες σου αυτό το “χτύπημα”, το kick του καπνού που σου λείπει αν έχεις περάσει από “καπνιστικά” σε “ατμιστικά” προϊόντα. Οπότε: μπορείς να έχεις αίσθηση και “κλοτσιά” τσιγάρου στο στομά και το λαιμό σου, ατμίζοντας ηλεκτρονικό; Μπορείς. Και κάτι παραπάνω…
Ο νέος “καπνός” σου, έχει γίνει πια ένα με τη γοητεία του καπνικού σαλούν στο οποίο μπήκε, αλλά συνεχίζει να έρχεται απ’ το μέλλον. Και μπορεί να έχει άρωμα καπνού, αλλά μπορεί και να ‘χει άρωμα φράουλας, blue ice μέντας, ή βανίλιας. Γιατί γουστάρεις κάπνισμα άτμισμα αλλά ντάξει, δεν ζεις και στην Άγρια Δύση!
Σούμα: το Myblu είναι η σύγχρονη μορφή των κλασικών προϊόντων καπνού. Φορτίζει πιο γρήγορα απ’ τη σκιά του, αλλάζεις κάψουλες μ’ ένα μόνο κλικ, είναι γευστικό, γεμάτο, αρωματικό, είναι το ηλεκτρονικό που κι ο καπνός… το κάνει παρέα! Κι άρα, κάθε σύγκριση και ομοιότητα με λαχανικά και φαγώσιμα στον ατμό, στην περίπτωση του Myblu είναι πέρα για πέρα ατυχής και συμπτωματική…