Θα ξεκινήσω με μια μικρή αναδρομή. Όταν η Μαρίνα Σάττι είχε κυκλοφορήσει το Zari για τη φετινή Eurovision, είχα γράψει πως το βίντεο κλιπ της είναι μια καλή τρολιά στους Ευρωπαίους. Όπως η ίδια δήλωσε αργότερα, προφανώς είχε μπόλικη δόση χιούμορ, χωρίς αυτό να σημαίνει πως άλλαξαν κάτι από την εικόνα που παρουσιάζει η σημερινή Αθήνα. Κι ας θίχτηκαν κάμποσοι. Ακούγοντας σήμερα το mixtape, που κυκλοφόρησε πριν λίγες ώρες, επιβεβαιώσα το πόσο τρολ είναι, σε βαθμό που με κάνει να τη συμπαθώ ακόμα περισσότερο. Και το «τρολ», δεν το λέω με κακή έννοια.
Από νωρίς, η συζήτηση στο γραφείο τριγυρνούσε γύρω από το mixtape της Σάττι, το οποίο είναι διάρκειας 10 λεπτών. Όσοι το είχαν ακούσει, προέτρεπαν τους υπόλοιπους να πατήσουν το play οπωσδήποτε. Βρισκόμουν στη δεύτερη κατηγορία, που δεν ξύπνησα δηλαδή με αυτή τη έννοια. Μην τα πολυλογώ, από την ώρα που το έβαλα στο Spotify, δεν έχω σταματήσει να πατάω το replay. Και η φάση μου είναι ακριβώς η ίδια με το Zari. Δεν με τρέλανε στο πρώτο άκουσμα, αλλά με έκανε να κολλήσω.
Αρχικά να πω πως αυτό το mixtape της Σάττι περιλαμβάνεται στο άλμπουμ P.O.P, όπου συνολικά απαρτίζεται από επτά κομμάτια, με το γνωστό πάντρεμα μουσικών ειδών – όπως μας έχει συνηθίσει-, και με τα παραδοσιακά στοιχεία να πρωτοστατούν. Αναμφίβολα ξεχώρισα το «Αχ Θάλασσα» (ΑΗ THALASSA), που διαφέρει από τα υπόλοιπα και είναι αφιερωμένο στον πατέρα της, όπως γνωστοποίησε η ίδια μέσω του προφίλ της στο Instagram, που πρόσφατα έφυγε από τη ζωή. Γι’αυτό και έχει μια πιο ταξιδιάρικη αίσθηση.
Προχωράμε. Δε θα αναλύσω ένα ένα τα κομμάτια, αλλά θα εστιάσω στο mixtape. Τι ήταν αυτό; Τι έπος; Η Σάττι τα έβαλε όλα μέσα, δίνοντας μάλιστα και απαντήσεις για διάφορα ωραία που ακούστηκαν από τη συμμετοχή της στη Εurovision. Αναφέρει, για παράδειγμα, το ρεγκετόν, για το οποίο έπεσαν όλοι να τη φάνε, όταν η ίδια είχε αναφέρει «είχατε και στο χωριό σας ρεγκετόν;», σε ένα insta live της. Εννοείται, βέβαια, πως το καλύτερο part -και ήταν αυτό που με έκανε να γελάσω φουλ- ήταν για τα copyrights του «τα-τα-τα», ως απάντηση στην Εύη Δρούτσα που είχε βγει έξαλλη και έκανε λόγο για κλοπή. Μετά βέβαια το μάζεψε, αλλά τι έχουμε ζήσει, ε;
Αυτό όμως που σκέφτηκα μετά το άκουσμα του P.O.P, και είναι και αυτό που μου αρέσει στην Μαρίνα Σάττι, είναι πως πραγματικά έχει την όρεξη και τη διάθεση να δημιουργήσει και να ξεχωρίσει. Δεν το συναντάμε τόσο συχνά αυτό, πλέον. Βλέπουμε μια συνεχόμενη αναπαραγωγή των ίδιων μουσικών ακουσμάτων, που προσφέρουν στιγμιαία και προσωρινή διασκέδαση. Τα ίδια και τα ίδια σε λούπα. Κι αυτό πρέπει να το αναγνωρίσουμε στην ίδια. Το γεγονός ότι και μετά τη Eurovision, μόλις τρεις ημέρες από το τέλος της, κυκλοφόρησε νέο άλμπουμ, δείχνει πόσο workalcholic και ακούραστη είναι. Μπορεί να πήρε την 11η θέση στον μουσικό διαγωνισμό, όμως αυτό που κέρδισε η Σάττι με τη συμμετοχή της, είναι πολλά περισσότερα. Και πιστεύω ότι θα δούμε ακόμα πιο ωραία πράγματα στο μέλλον από εκείνη.
