*Κείμενο του 2020

Σήμερα ξεκινά στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθηνών η δίκη για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Η αναφορά σε αυτή ως απλή δολοφονία με κάνει να νιώθω σαν να προδίδω εκείνον και όσα πρέσβευε, εμένα και όσα πιστεύω, αλλά και τους ανθρώπους που εκείνη τη μέρα, στην οδό Γλάδστωνος έχασαν έναν αδερφό, σύντροφο, ακτιβιστή, καλλιτέχνη, έναν άνθρωπο που επέλεξε να ζει με διαφάνεια, όταν οι “νοικοκυραίοι” δεν είχαν χειρότερο. Έναν άνθρωπο που μίλησε, άντεξε, έδρασε για να μπορούν όσοι στέκονται πίσω του να κάνουν ακριβώς το ίδιο, ακόμα κι αν δε μοιράζονται την πηγαία γενναιότητά του. 

Δυο χρόνια μετά τη δολοφονία του και τη μέρα που αναμένουμε επιτέλους να δούμε τη δικαιοσύνη να βάζει μια τελεία στο μίσος και την παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας που όσο μένει κρυφή, γίνεται πιο επικίνδυνη, επιλέγουμε να αφήσουμε τα λόγια τεσσάρων drag καλλιτεχνών να πουν ό,τι έχει μείνει πια να υποθεί για τη Zackie Oh. 

Mary Sunshine

Ο Ζακ ήταν καθαρός. Αυτό θυμάμαι πιο πολύ από αυτόν. Καθαρό βλέμμα, καθαρή παρουσία. Έντονη. Ανοιχτό βιβλίο σαν να λέμε. Έβλεπες την ομορφιά να ξεχειλίζει από τα μάτια του με το που έμπαινε κάπου. Δεν σου αφηνε περιθώρια. Θα τον παρατηρούσες. Έτσι τον γνώρισα. Μεγάλο προσόν για κάποιον αυτό. Όταν είναι και καλλιτέχνης η ομορφιά πολλαπλασιάζεται. Αυτό ήταν λοιπόν. Γι’ αυτό τον αγαπάμε. Ζούσε αυτό που ήθελε. Καθαρά, ξάστερα και έντονα. Μας το απέδειξε εξάλλου και με τον θάνατό του. Grand finale. Το τελευταίο όμως γαμώτο. Μας άφησε το μυστήριο ή τη λύση; Εγώ ψηφίζω το δεύτερο. Ο Ζακ δεν θα ξαναέρθει κοντά μας όποιος και να καταδικαστεί. Αλλά μας έδειξε κατάμουτρα την αλήθεια και πάνω στις πλάτες του θα χτίσουμε μια νέα αρχή. Προσωπικά τον ευχαριστώ που θυσιάστηκε γί αυτή την αρχή, όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται αυτό. 

Bika la de Bika

Έτυχε το πρώτο drag show που παρακολούθησα ever να ειναι της Zackie. Ήταν Χριστούγεννα και είχαμε πάει με κατι φίλες σε ενα γνωστό μαγαζί στο Γκάζι, στο οποίο θα περφόρμαρε. Θυμάμαι πάρα πολύ έντονα την περούκα υπερπαραγωγή που αν κατι μπορούσε να χαρακτηριστεί ως κουηρ χριστουγεννιάτικο δέντρο, θα ήταν σίγουρα αυτή η περούκα. Θυμάμαι επίσης οτι η παρουσία της πάνω στην σκηνή ήταν καταπληκτική, είχε μια τρομερή ενέργεια, ο τρόπος που μιλούσε, κουνιόταν, χόρευε, μου άρεσε πάρα πολύ. Κάποια στιγμή έτσι όπως χορεύουμε με τις φίλες συνειδητοποιούμε οτι έχουν εξαφανιστεί το πορτοφόλι της και τα λεφτά μου. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα παίρνει η Zackie το μικρόφωνο και ανακοινώνει πως βρέθηκε ένα πορτοφόλι που στην ταυτότητα αναγραφόταν το όνομα “τάδε” και να πάμε να το πάρουμε απο το μπαρ. Εντάξει τα λεφτά τα χάσαμε εννοείται, αλλά τουλάχιστον βρήκαμε το πορτοφόλι. Την μέρα που δολοφονήθηκε, 21 Σεπτεμβρίου 2018, ήταν το πρώτο μου performance ως Bika la de Bika. Από εκείνη τη μέρα και μετά άρχισα να τον γνωρίζω, από τις ιστορίες φίλων του, της κοινότητας, από αυτά τα άτομα που σήμερα 2 χρόνια μετά συνεχίζουν να μιλάνε για τον Ζακ, που ακόμα παλεύουν και φωνάζουν για τα αυτονόητα.  Για αυτό θα συνεχίσουμε ολα να μιλάμε οσο μπορούμε, μεχρι να αποδοθεί δικαιοσύνη. Και μη ξεχνιόμαστε! Τετάρτη 21 Οκτωβρίου όλα στο Μικτό Ορκωτό Αθηνών για τη δίκη! 

Kangela Tromokratisch

Γύρισα στην Αθήνα το 2016 μετά από πολλά χρόνια στο Λονδινο. Ανακάλυψα την περσόνα του Ζακ και άρχισα να τον παρακολουθώ. Δεν θα πω ψέμματα, το drag του δε μου άρεσε, αλλα γούστα είναι αυτά. Αυτό που με εξέπληττε πραγματικά ηταν ο πολιτικός του λόγος, ειδικά στο θέμα της ορατότητας του HIV. Ημουν ήδη τοτε 13 χρόνια οροθετικός, αλλα δε μίλαγα γι’ αυτο, δεν ήμουν out. Έβρισκα το θάρρος του Ζακ φοβερό και ονειρευόμουν μια μερα να είχα κι εγώ τέτοιο θαρρος. Μετά το σοκ της δολοφονίας του, συνειδητοποίησα οτι έμεινε ένα τεραστιο κενό στο δημόσιο λόγο για τον HIV και μετά απο αρκετό καιρό πήρα το θάρρος να κάνω ένα δημόσιο coming out στο περιοδικό Antivirus και να μιλήσω για την εμπειρία μου όντας οροθετικός στην ελληνική πραγματικοτητα. Όταν ξεκίνησα το drag, κάναμε μερικά πράγματα μαζί με τη Ζακι, και θυμάμαι γελάγαμε πολύ. Ήταν τόσο έξω καρδιά σαν άνθρωπος. Αλλά ήταν ο ειλικρινής και ατρόμητος πολιτικός λόγος του Ζακ που μου άλλαξε πραγματικά τη ζωη. Το κενό της απώλειάς του δε θα καλυφτεί ποτέ, γιατί πλέον η Ζακι είναι μια ιδέα που βοηθάει όλες μας να φοβόμαστε λιγότερο και να βγαίνουμε στους δρόμους για να πολεμήσουμε κάθε είδους διάκριση και φασισμό. Α ρε Ζάκι, έχεις μια τεράστια σελίδα στην Ελληνική κουηρ ιστορία!

Queen Violetta

Έχουν περάσει περισσότερα από δύο χρόνια από την τρομερή εκείνη μέρα, όταν κάποιος αποφάσισε να θέσει τέρμα σε μια ζωή γεμάτη θάρρος, δύναμη και καλοσύνη. Αλλά καθώς αισθάνομαι αναρμόδιος να μιλάω για τη ζωή του, θα κραυγάσω για το θάνατό του. Υπάρχουν άτομα που ρωτάνε, γιατί χρειάζονται εκδηλώσεις όπως το Pride; Γιατί είμαστε περήφανοι; Γιατί νιώθουμε την ανάγκη να είμαστε ορατοί; Για ποια ίσα δικαιώματα αγωνιζόμαστε;

Η απάντηση μου; Ο Ζακ, ένας queer ακτιβιστής, υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ένας πολύχρωμος καλλιτέχνης, ένας αδελφός, γιος και φίλος, πέθανε στις 21 Σεπτεμβρίου 2018 μετά από μια βίαιη επίθεση και ακόμη δεν έχει αποδοθεί δικαιοσύνη. Μια κοινωνία γεμάτη άγνοια, ομοφοβία και μίσος, πήραν τον Ζακ από εμάς, αλλά δεν μπόρεσαν να πάρουν το πνεύμα του, το οποίο πλέον ζει σε πολλές λέξεις, εικόνες και καρδιές. Τον βλέπεις σε αφίσες, σε γκράφιτι, σε βιβλία και στα πλακάτ όλων εμάς που ζητάμε και αγωνιζόμαστε, για να επιδοθεί η δικαιοσύνη. Είναι και θα είναι για πάντα μαζί μας.