Οι ποδοσφαιρόφιλοι το ξέρουν καλά από όλες τις μεγάλες διοργανώσεις (Euro, Μουντιάλ), δεν είναι πως δεν υπάρχει ως φαινόμενο και στην αθλητική καθημερινότητα, αλλά εκείνες τις περιόδους ο κόσμος «λύνει». Γίνεται έτσι κάτι σαν παράδοση, κάτι σαν παιχνίδι. «Πόσο πολύ μπορείς να κράξεις τον σπίκερ;». Πολλοί (προσ)εύχονται να ακούσουν το όποιο «μαργαριτάρι» για να το αναπαράγουν αμέσως στα social και να γίνει χαβαλές. Αν είναι καλοπροαίρετο, έχει ως και την πλάκα του. Το πράγμα αλλάζει όταν γίνεται κακία, εμμονή.

Μια συνθήκη που θυμηθήκαμε έντονα αυτές τις μέρες στην Eurovision με τους Θανάση Αλευρά και Ζερόμ Καλούτα. «Στείλαμε δύο άχρηστους και ανίδεους», το ρεζουμέ πολλών σχολίων. Μάλιστα. Δεν θα σταθούμε (τόσο) πως μιλάμε για δύο εξαιρετικούς καλλιτέχνες καθώς εν προκειμένω τους κρίνουμε με άλλη ιδιότητα.

Θα μπορούσαν να είχαν πάει καλύτερα προετοιμασμένοι; Θα μπορούσαν. Θα μπορούσαν να ήταν πιο ψυλλιασμένοι; Επίσης. Άλλο αυτό όμως και άλλο το «πέσιμο» που τους έλαχε, χωρίς να τους χαριστεί το παραμικρό, από τα πρώτα λεπτά που μιλούσαν στον ημιτελικό. Λες και κάποιοι τους την είχαν φυλαγμένη.

Δεν ζουν σε παράλληλο σύμπαν οι δύο καλλιτέχνες, προφανώς έμαθαν τι ειπώθηκε. Το Σάββατο, στη μεγάλη βραδιά, ειδικά ο Αλευράς ήταν φουλ μαζεμένος – είχε κάνει και το λάθος με την Ιταλία (δεν ήξερε πως περνάει απευθείας στον τελικό ως μέλος του λεγόμενου Big 5) και προφανώς το «κουβαλούσε».

Eurovision 2024: Γιατί ρίχτηκαν στην πυρά Αλευράς και Καλούτα

Τι τους κατηγορεί ο όχλος πως έκαναν και πρέπει να ριχτούν στην πυρά; Πάμε να τα δούμε όλα ξανά από την αρχή, απλώς λίγο πιο ψύχραιμα.  

*Σε μια τόσο πολωτική διαμάχη όσο το Ισραήλ – Παλαιστίνη, οτιδήποτε και τι και να επέλεγαν ως στάση, κάποιοι θα τους έβριζαν. Προσπάθησαν να το πάνε όσο το δυνατόν πιο ουδέτερα για να μην δώσουν λαβές για σχόλια. Κι αυτό θα τους κόστιζε («ισαποστάκηδες» ο άλλος όρος-πληγή που εφεύραν ορισμένοι φανατικοί και τους περίμενε στη γωνία…) αλλά τελικά ο Αλευράς δεν μπόρεσε να μην σχολιάσει αυτό που είχε δει με τα ίδια του τα μάτια στην αρένα, πως ο κόσμος δηλαδή αποδοκίμαζε το Ισραήλ. Μπινελίκι ξανά από τους εν Ελλάδι… θαυμαστές της Έντεν Γκολάν (μάθαμε πως υπάρχουν και τέτοιοι).

*Είπε ο Καλούτα πως το Σαν Μαρίνο είναι νησιωτικό κράτος. ΟΚ και προφανώς, δεν είναι. Μόνο που βάζουμε ως και στοίχημα πως 9/10 που το άκουσαν εκείνη την ώρα δεν το πήραν καν χαμπάρι ως λάθος, ενώ οι περισσότεροι δεν ξέρουν καν πού πέφτει η χώρα στο χάρτη. Από τον μικρόκοσμο του Twitter διογκώθηκε το λάθος. Που αυτό κάνει ως μικρόκοσμος, διογκώνει. Κάνοντας το λάθος να νομίζει πως έτσι είναι γενικώς ο κόσμος.

*Δεν ήξεραν οι παρουσιαστές ποια είναι η πριγκίπισσα της Σουηδίας και όταν την έδειξε γκρο πλαν η τηλεόραση εκτέθηκαν. Σοβαρά; Αν δεν γνώριζαν τους ABBA, τότε ναι, να (χαμε να) λέγαμε. Αλλά την Πριγκίπισσα; Δηλαδή φανταστείτε να φιλοξενούνταν στην Ελλάδα ο διαγωνισμός και η κάμερα να έδειχνε τον Άδωνι Γεωργιάδη (τυχαίο το παράδειγμα). Θα ήταν υποχρεωμένοι οι ξένοι τηλεσχολιαστές να ξέρουν ποιος είναι;

*«Πού σαι Γιώργο Καπουτζίδη…», είδαμε επίσης πολλούς να γράφουν, με μια μίξη νοσταλγίας και παραπόνου. Γελάσαμε. Όχι προφανώς επειδή ο Γιώργος Καπουτζίδης έκανε κάτι αστείο παλαιότερα, όταν περιέγραφε την Eurovision. Αλλά επειδή ως παρουσιαστής είχε ακούσει κι αυτός ο καψερός τα μύρια όσα από τους «δικαστές», ιντερνετικους και τηλεοπτικούς. Η μνήμη τελικά είναι όντως άποψη.

*Είναι φοβερό πως μερικοί άνθρωποι τρέφονται από την αποτυχία ή έστω όχι την επιτυχία. Όπως αυτοί που έτρεξαν να βγάλουν όλη τους τη χολή για τη Μαρίνα Σάττι  – που να είχε τερματίσει και πιο κάτω από 11η. Σαν την Εύη Δρούτσα που φαίνεται της το χε φυλαγμένο για την… κλοπή του «Τα Τα Τα»

Το ίδιο έλαχε και στο δίδυμο Αλευρά – Καλούτα. Σε τηλεοπτικά πάνελ έγινε ένας άτυπος αγώνας ποιος θα τους την πει περισσότερο.  Ο Γιώργος Λιάγκας μάλιστα, έφτασε στο σημείο να κάνει λόγο για «έλλειψη ευφυΐας» αναφορικά με τους 2 παρουσιαστές. Ναι…

*Και τέλος είναι οι «εμείς τους πληρώνουμε». Αυτοί εμφανίζονται σε ό,τι έχει να κάνει με ΕΡΤ. Λες και έχει υπογράψει ο δημόσιος τηλεοπτικός ραδιοφορέας ένα συμβόλαιο πως θα τα κάνει όλα τέλεια, πως δεν μπορεί να προκύψουν και αστοχίες. Οι ίδιοι που βρίζουν θα τρέξουν το βράδυ να δουν Ertflix χωρίς να σκέφτονται να πουν ένα «μπράβο» για την πλατφόρμα υψηλότατου επιπέδου που μας προσφέρει η κρατική τηλεόραση. Ναι, με τα λεφτά μας.

Ευχή μας μετά από όλα αυτά; Μακάρι να πάνε και του χρόνου στη Eurovision ως παρουσιαστές οι Θανάσης Αλευράς και Ζερόμ Καλούτα. Αρκεί βέβαια να το θέλουν και να το αντέχει το στομάχι τους. Στις δηλώσεις που έκαναν επιστρέφοντας στην Ελλάδα, άφησαν να εννοηθεί ότι παρά το «κράξιμο», το απόλαυσαν συνολικά ως εμπειρία (χαρά στο κουράγιο τους, αν τα κατάφεραν).

Γιατί θα έχουν μάθει από τα λάθη τους, γιατί είναι ωραίο να δίνεις στους ανθρώπους δεύτερες ευκαιρίες. Και επειδή στο κάτω κάτω της γραφής δεν τους στείλαμε να εκπροσωπήσουν τη χώρα μας σε Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε., να παρουσιάσουν έναν σε πολλά του σημεία χαζοχαρούμενο διαγωνισμό τους στείλαμε. Με εν τέλει πολύ πιο σοβαρά και δομικά προβλήματα να μας απασχολήσει από το αν δύο παρουσιαστές ήξεραν ή όχι πού πέφτει το Σαν Μαρίνο και ποια είναι η πριγκίπισσα της Σουηδίας.