Το τέλειο σενάριο, από αυτά που σε οδηγούν αναπόφευκτα στο binge watching. Η ιστορία με το υποβρύχιο Titan έχει εξελιχθεί σε σειρά του Netflix, με τη διαφορά ότι δεν έχουμε εικόνα για το τι συμβαίνει στο εσωτερικό του, δεν ξέρουμε πού βρίσκεται, έχουμε μόνο πληροφορίες που ανακυκλώνονται και που βασίζονται στο σημαντικότερο συστατικό για την απόλυτη επιτυχία: Το άγνωστο. 

Είμαστε ωστόσο κάτι παραπάνω από πρόθυμοι να το εξερευνήσουμε και αυτό γιατί το κόνσεπτ είναι ιδανικό: Πλούσιοι άνθρωποι, παρασυρμένοι από τη δύναμη του χρήματος ή αποκαρδιωμένοι από την έλλειψη συγκινήσεων, πληρώνουν 250.000 δολάρια έκαστος και μπαίνουν σε ένα υποβρύχιο για να δουν από κοντά το ίσως διασημότερο ναυάγιο της ιστορίας. Ένας Τιτανικός για τον Τιτανικό, η ειρωνεία της ζωής. 

Αυτόματα δημιουργούνται αποστάσεις μεταξύ του κοινού και των πρωταγωνιστών λόγω της ταξικής ανισότητας, μια ανισότητα που στην συγκεκριμένη περίπτωση προσφέρει την ασφάλεια του να σχολιάζεις με όποιον τρόπο θες μια πραγματικότητα που ποτέ δεν θα βιώσεις. Παρακολουθούμε με μεγάλο ενδιαφέρον τις “εξελίξεις”, αλλά ουσιαστικά δεν μας αγγίζουν. Μας “τρώει”, αλλά δεν ταυτιζόμαστε. Αν διαβάσετε τα σχόλια κάτω από οποιοδήποτε θέμα αφορά το Titan, τα “καλά να πάθουν” και τα “τι μας νοιάζει” είναι πολλά.

Όσο απάνθρωπο και να ακούγεται κάτι τέτοιο, είναι μια λογική πρώτη σκέψη, ειδικά όταν η ιστορία του Titan εστιάζει σε άτομα εντελώς διαφορετικά από εμάς. Παρ’ όλα αυτά και όσο να υποστηρίζουμε το αντίθετο, μας νοιάζουν. Όχι τόσο η τύχη τους, αλλά τα όσα έχουν προηγηθεί και τα όσα θα ακολουθήσουν, πολύ απλά γιατί το θρίλερ δεν έχει την παραμικρή συμμετοχή μας. Το Titan πουλάει και πουλάει γιατί το καταναλώνουμε, όπως ήδη είπαμε, σαν σειρά του Netflix. Διαφορετικά, τα MME δεν θα είχαν ασχοληθεί τόσο έντονα. 

Από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστή η εξαφάνιση, όμως, δεν έχουμε μάθει τίποτα ουσιαστικό. Διαβάζουμε εικασίες, για ήχους που μπορεί να προήλθαν από το υποβρύχιο, για το πόση ώρα τους απομένει, για παλαιότερα, παρόμοια περιστατικά, για τη συγγένεια με άτομα που βρέθηκαν στον πραγματικό Τιτανικό. Χτίζεται αριστοτεχνικά ένα σενάριο καταστροφικό χωρίς κορύφωση διότι η κορύφωση δεν είναι το ζητούμενο. Η διάρκεια είναι αυτή που μετράει.

Το ερώτημα που προκύπτει ωστόσο μετά τα χιλιάδες σχόλια στα social media και τις χιλιάδες ειδήσεις που τελικά δεν είναι ειδήσεις, είναι το αν υποβαθμίζεται η αξία της ζωής σύμφωνα με τα ποσά χρήματα έχει κάποιος στην τράπεζα. Διπλή όψη έχει το νόμισμα και το ερώτημα είναι ρητορικό. Η ιστορία έχει αποδείξει πως ναι, κυρίως όμως υποβαθμίζεται η αξία της ζωή όσων δεν πλήρωσαν 250.000 για μια βόλτα αναψυχής ή που δεν είδαν δεκάδες σκάφη, αεροσκάφη και ρομπότ κατάδυσης να προσπαθούν να τους σώσουν.

Και το οξυγόνο τελείωσε. Στις 14:08, έτσι δεν έγραφαν;